Allir sem vettlingi gátu valdið fjölmenntu í glæsilega 200 ára afmælisveislu Reykjavíkurborgar 18. ágúst 1986 – líka Hafnfirðingar. Þegar staulaðist með níðþunga Hitachi lampamyndavélina mína sem ég hafði keypt fyrir 75 ára afmæli Hafnarfjarðarkaupstaðar og enn þyngri Miller þrífótinn, sem myndu hvort tveggja kallast forngripir í dag. Ekki þykja gæðin í mynd og hljóði heldur merkileg í dag, og flestir kvikmyndagerðarmenn tóku upp á filmu í þá daga.
Í Austurstræti rakst ég á tvö kunnugleg andlit úr Firðinum, annars vegar Helga Hósesasson trésmið, trúleysingja, sósíalista og Mótmælanda Íslands. Helgi stóð í áralöngu stappi við Þjóðkirkjuna, Þjóðskrá og dómstóla sem ekki vildu rifta skírnarsáttmála hans. Seinni ár ævi sinnar mótmælti hann einnig stuðningi ríkisstjórnarinnar við stríð. Þannig varð einn andstæðingur hans ríkisstjórn Íslands undir forystu Ólafs Jóhannessonar, sem hann uppnefndi RÍÓ. Á árunum fyrir 1970 vann hann að nýbyggingu Flensborgarskóla, ásamt öðrum þjóðþekktum trésmið, Gunnari Þorsteinssyni í Krossinum. Voru skoðanir þeirra býsna ólíkar í flestu sem við mátti búast, og skarst oft í brýnu. Skólameistari Flensborgaskólans, Kristján Bersi Ólafsson, hafði átt í erfiðum samskiptum við hönnuð hússins, Ormar Þór Guðmundsson, vegna ótta Bersa og annarra, um að flatt þakið myndi leka – sem það gerði. Nú fengu smiðir hússins það verkefni að ganga þannig frá klæðningu á þakinu að ekki læki, og sagðist Gunnar geta gulltryggt með fullvissu frá sjálfu Almættinu, að ekki einn dropi færi í gegn. Það hnussaði í Helga, sem ekki hafði mikla trú á mætti Gunnars – og þessa félaga hans. Enda kom það brátt í ljós að þakið míglak eftir sem áður.
Hins vegar var þarna Palli lamba, frá Lambastöðum, einsetukarl sem setti lengi svip á bæjarlífið í Firðinum. Palli þótti kvartsár og átti til að rífast og skammast yfir öllu og engu, og lækkaði síst róminn ef honum lá eitthvað á hjarta. Þegar mig bar að voru þeir Palli og Helgi í miklum skoðunaskiptum um kristna trú og trúverðugleika um tilvist lærsveinanna., en nærstaddir höfðu gaman af.
Halldór Árni.
